Mánudagur 08.10.2007

Hæ.

Ég er komin í bæinn aftur.  Við áttum svaka fína ferð á Vestfirði í æðislegu veðri.  Ég hef aldrei flogið í eins fallegu veðri alla leið.  Heiðskýrt svo að maður gleymdi sér við gluggann.  Það var gaman að koma Vestur eftir tæplega tveggja ára fjarveru, en einn böggull fylgdi skammrifi. við fórum á Flateyri að heimsækja nýtt fyrirtæki sem reist var úr rústum Kambs.  Þeir menn eiga heiður skilið að vera starta þessu aftur.  En það var mjög leiðinlegt að sjá öll þessi tómu hús og sjá þarna þorp vera að rotna innanfrá, og fólk að fíla suður.  En samt er mikill kraftur í Vestfirðingum og menn eru bara búnir að bretta upp ermar og ætla ekki að láta bugast þó móti blási.  Við hittum marga góða menn sem ég kynntist meðan ég var skipstjóri á Jaxlinum.  Við fórum í Vikinna líka og það var rosalega gaman að hitta Agnar í Bakkavík og eins feðganna hjá Jakob Valgeir.  Þar urðu fjörugar umræður um Orkuveitu Reykjavíkur og Rey og hvað menn eru orðnir veruleika fyrtir í gjörðum sínum.  Það er grátlegt að vera að horfa uppá að heilu byggðalögin eru að leggjast í eyði vegna niðurskurðar, að menn komi og fjárfesti og græði hálfan milljarð pælið í því þessi hálfur milljarður myndi breyta sveitafélagi eins og Flateyri til dæmis.  Svo koma menn eins og Villi Borgarstjóri og Björn Ingi og vita bara ekkert fyrr en síðar, og finnst ekkert að því.  Þetta er ótrúlegt siðleysi og vanvirðing við fólkið (Þann vinnandi arm þjóðfélagsins) 

Mér finnst að Ólafur Ragnar Grímsson eigi að hafa það eitt af sínum síðustu embættisverkum áður en hann hættir, það er að krækja í Svandísi Svavarsdóttir Fálkaorðunni sem þakklæti við rökfestu áræðni og heiðarleika í störfum sínum.